Home اجتماعی بازگشت به زندگی

بازگشت به زندگی

0
بازگشت به زندگی

بازگشت به زندگی اصول موقعیت خوشایندی است

کسانی که در بیمارستان ها رفت و آمد و یا خودشان بیمار محتضر داشته اند، بازگشت به زندگی را یا مشاهده کرده و یا خود لمس کرده اند و می دانند که وقتی بیماری که به کما رفته، باز می گردد و پزشکان با احتیاط از امید به زندگی و بهبودیش سخن می گویند خوشحالی و شادمانی همراهان و یا حتی آن‌ها که بدون هیچ وابستگی فقط شاهد ماجرا هستند، چگونه و چقدر است.
بازگشت به زندگی فقط در مورد انسان ها خوشایند نیست بلکه این مساله در مورد همه آن‌هایی که حیات، چه حیات واقعی مانند گیاهان و حیوانات و چه حیات استعاری مانند مطبوعات، دارند نیز خوشایند است. در واقع و در مورد مطبوعات، وقتی یک رسانه یا یک نشریه به هر دلیل از چرخه فعالیت خارج می شود و به کما می رود.
فقط کارکنان و خوانندگان آن رسانه یا نشریه غمگین نمی شوند بلکه تمام کسانی که افزایش تضارب آراء و تبادل اطلاعات در فضایی آزاد را ضرورت زندگی مدرن می دانند نیز از این رویداد ناراحت و نگران می شوند. این نگرانی به‌ویژه بدان علت است که خروج یک رسانه و یا نشریه در واقع خروج یک دیدگان و فکر از فضای تبادل اطلاعات جامعه است.
در مقابل کسانی که آگاهی مردم را خلاف منافع خویش می پندارند کم شدن هر یک از رسانه ها- به هر شکل و با هر کیفیت – را مطلوب می پندارند. این افراد می پندارند که مردم تنها چیزهایی را باید بدانند که حکومت صلاح می داند برای توجیه این پندار، افراد یاد شده می گویند جوامع دشمنانی دارد که برای فروپاشی کشور و حکومت نقشه های فراوانی کشیده اند و اگر قرار باشد که هر اطلاعی به هر شکل در اختیار شهروندان قرار گیرد، دور از ذهن نیست که مردم توسط دشمنان گمراه شوند و برخلاف منافع ملی علیه حکومت و کشور دست به اقدام بزنند. البته مدافعان محدودسازی انتشار اطلاعات توضیح نمی دهند که آیا مردم منافع ملی یعنی منافع خودشان را تهدید می کنند یا منافع حکومت را.
سال ها پیش یکی از وزیران دولت احمدی نژاد، خبرنگاران را پشه های مزاحم خوانده بود و سعید مرتضوی که گفته می‌شود بالاخره دستگیر و زندانی شده، روزی و در جریان محاکمه دست اندرکاران ماهنامه گزارش – که نگارنده نیز جزو آن‌ها بود – به ما گفته بود که بروید و برای خودتان شغلی شرافتمندانه انتخاب کنید.
البته اکنون نیز برخی از مقامات قضایی و غیرقضایی بر این باورند که هر یک رسانه ای که از شمار رسانه های غیرحکومتی کاسته شود، جمهوری اسلامی ایران می تواند به همان اندازه آسوده تر باشد و با خیال راحت تر به کارهایش بپردازد. از این روست که بازگشت به زندگی یک رسانه، در ایران دست کم برای برخی چهره های حکومتی خبری ناخوشایند محسوب می‌شود.
ماهنامه گزارش هر چند از خوشحالی مدافعان گسترش آزادی های مدنی خوشحال است اما از ناراحتی عده ای، به‌خاطر بازگشت به زندگی ماهنامه گزارش پس از مدتی نسبتا طولانی، نگران نیست در واقع ماهنامه گزارش از این شماره زندگی مجددی را بعد از قریب به دو سال، آغاز می کند. در این مدت حیات این ماهنامه برای بسیاری از مخاطبانش با اهمیت بود و این مخاطبان در هر فرصت از حال «گزارش» می پرسیدند.
از امروز ماهنامه گزارش به همه دوستان و دوستدارانش سلام می کند و هم‌نشین آن‌ها می‌شود. ماهنامه گزارش در این بازگشت، مانند گذشته انعکاس دیدگاه و کالبد شکافی تحولات را مدنظر خود قرار داده است. این ماهنامه هم‌چون همیشه بر این باور است که بهترین همراه برای یک رسانه، مخاطبان و افکار عمومی است و بدترین دشمن یک رسانه، مصادره شدن و یا هضم شدن در مناسبات قدرت و حکومت است.
برهمین پایه، ماهنامه گزارش هر چند به قوانین کشور و منافع ملی کاملا احترام می گذارد و پای بند است اما استقلال خود را به‌طور تمام عیار از مناسبات قدرت و حکومت حفظ کرده است. در این صورت به هیچ عنوان نمی توان ماهنامه گزارش را در عداد مخالفان نظام قرار داد اما اتفاقا این نشریه می کوشد با استفاده از آگاهی بخشی به ایرانیان، نقد تحولات و امر به معروف و نهی از منکر مقامات کشور، در جهت تحصیل مافع شهروندان ایرانی و پاسداری از منافع ملی حرکت کند.
حال اگر مقامات حکومت جمهوری اسلامی ایران می خواهند منافع شهروندان ایرانی را به دست آورند باید از بازگشت «گزارش» به زندگی خوشحال باشند. چرا که این بازگشت می تواند یک همکار صادق و بینا را به جمع مدافعان حقوق ملت ایران، اضافه کند.

 

نادرکریمی جونی

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here