Home اجتماعی نحوه استفاده از سلاح، جامعه را عصبانی و دچار تشویش می‌کند

نحوه استفاده از سلاح، جامعه را عصبانی و دچار تشویش می‌کند

0
نحوه استفاده از سلاح، جامعه را عصبانی و دچار تشویش می‌کند
گزارش: قوانین مادر، قوانینی هستند که زندگی ۸۵ میلیون جمعیت کشور به آن بستگی پیدا می‌کند و حیثیت نظام هم به این قوانین بستگی دارد. این قوانین نباید از طریق طرح در معرض اصلاح و تغییر قرار بگیرند. طرح خام را امضا می‌کنند و تحویل کمیسیون می‌دهند، بدون اینکه به پیامد آن بیندیشند.
نویسنده همواره در کلاس درس به دانشجویان می‌گوید قوانینی که به صورت طرح ارائه می‌شوند غیرکارشناسی هستند و بهتر این است که دولت و نهادهای که می‌خواهند تغییراتی در قانون مادر اعمال کنند از طریق ارائه لایحه وارد عمل شوند.
در قانون نحوه به کارگیری سلاح نیز باید طبق مصوبه سال ۱۳۷۳ به صورت ارائه یک لایحه پخته به مساله ورود کرد.
دولت باید با همکاری حقوقدانان و کارشناسان لایحه ارائه بدهد تا مجلس بررسی کند. در قانون فعلی دیدیم که از موارد منع کننده‌ای که در متن قانون آمده سوءاستفاده می‌شود. همچنین باید به نقطه مقابل و آزادی و اختیار بیشتر نیز توجه کرد. در روزهای اخیر در پارک پردیسان افسری که به عنوان امر به معروف به پارک رفته بود، پنج گلوله به فردی در برابر همسر و فرزندش شلیک کرد که موجب ایجاد رعب و وحشت شد.
در حالی که فردی که از نظر وی خاطی بود همراه با همسرش برای ورزش به پارک آمده بود. اگر قانون نحوه به کارگیری سلاح در مورد این مامور رعایت شده بود ایشان هیچ‌گاه نمی‌توانست افسر پلیس شود و سلاح در اختیارش گذاشته نمی‌شد.
این است که برابر بند ۲ ماده ۴ قانون به کارگیری سلاح؟ کسی که می‌خواهد از اسلحه استفاده کند باید مهارت لازم را داشته باشد.
این آقا مهارت لازم را نداشت؛ اگر داشت برای تذکر امر به معروف پنج تیر نمی‌زد. به همین دلیل این طرح در حال حاضر ایراداتی دارد، ولی ایراد قانون این نیست که به نوعی قانونی نیروی آتش به اختیار را تجهیز کند. اگر قرار باشد مامورین نیروهای مسلح را به مامورینی این چنینی تبدیل کنیم و دایره اختیارتشان وسیع و عملکردشان بی‌پاسخ باشد، پس عملا جمعیت کثیری مجاز به حمل اسلحه و استفاده از آن خواهند بود.
مامورین امنیتی اصولا سربازان نرم افزار هستند. این یعنی چه؟ یعنی باید به وسیله داده‌ها و اطلاعات و شم امنیتی خودشان موضوع را کشف کنند. در مقابل مامورین انتظامی مامورین سخت افزار هستند. آنها با تکیه بر اسلحه کار می کنند. ما حتی اگر به دست قانون به مامورین امنیتی اجازه استفاده از سلاح بدهیم، چون جایگاه مامورین امنیتی نرم افزاری است، تخطی کرده‌ایم. امروز در جامعه این بحث پیش آمده است که قرار است چه اتفاقی بیفتد؟ آیا این پیش در آمد برخورد نیست؟ آیا این پیش درآمدی برای برخورد با اعتراضات که مطابق اصل ۲۷ قانون اساسی آزاد است نیست؟
چرا کمیسیون امنیت ملی به این فکر افتاده که عده‌ای را مسلح کند؟ این طرح ترس و وحشت در جامعه ایجاد می‌کند، مساله دوم اثر خطرناک طرح است. اگر فردی که تسلط و مهارت ندارد، ولی مامور است و اسلحه در اختیارش گذاشته شده است با تیراندازی یک نفر را کشت ممکن است جامعه به هم بریزد. چنین اتفاقی را در جریان یک اعتراض تصور کنید، يقينا اجتماع به درگیری خونین کشیده می شود.
نگارنده خوف آن دارد که قانون با این شیوه تغییر اسباب سوءاستفاده عده‌ای شود و استفاده از سلاح به وسیله کسانی که تخصص و تجربه کافی ندارند و برای این کار تربیت نشده‌اند. جامعه را عصبانی کند. باید مسئولان امر و مجلس متوجه این وضعیت باشند. جامعه اکنون به دلیل معیشت عصبانی است.

نعمت احمدی ـ حقوقدان

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here